Curacao

Zesde week Curaçao

We zijn nu op Curaçao. We werden in Bonaire door de taxichauffeur afgeleverd bij balie 1 in de vertrekhal van het vliegveld. We sloten ons aan bij de vier wachtenden en toen er nog tien mensen bij waren gekomen ging de incheck-juffrouw naar de incheckbalie. Dit waren dus alle passagiers die meevlogen naar Curaçao. Ze liep met ons allen mee , via het restaurantje, naar de instap-balie. Daar passeerden wij allen haar weer en daarna liep ze voor ons uit naar het vliegtuig. Het was een heel klein vliegtuig voor 18 personen. We waren met 16 personen, dus dat was “ruim” zitten. Via een soort touwladder moest je aan boord klimmen en gebukt het toestel binnen gaan. Hein liep voor mij en ik zag hem dubbelgeklapt, bijna op-handen-en-voeten het toestel in kruipen. Hij kon z’n rugzak niet omhouden want dan kwam hij knel te zitten tegen het plafond van het toestel. Ik kroop achter hem aan en we waren blij dat we iets hadden waar we op konden zitten. De cockpit was een open verbinding met de passagiers. We zaten vlak achter de twee piloten. Ik heb me verbaasd over alle knopjes en nippeltjes en schuifjes die overgehaald moesten worden. Maar het klopte allemaal want naar 25 minuten dansend door de lucht , kwamen we aan op Curaçao.

Bij het in- en uitstappen van het vliegtuigje kan je lelijk je hoofd stoten. Dat deed ik dus beide. Ietwat groggy probeerde ik het “touwladdertje” weer af te dalen. Gelukkig schoot 1 van de piloten het ouwe mens te hulp.

We zitten nu in ons appartement met uitzicht op de oceaan en op Club Chill. Beide erg beroemd op Curaçao. De eerste avond was het “happy-hour” bij Club Chill. Harde muziek en tientallen twintig en dertigers vermaakten zich al lurkend aan een flesje (!!!!!) , speciaal bier. Om twaalf uur ging de muziek uit……

Zondag zijn we naar het centrum van Willemsstad gereden. Het was heel druk met alleen maar toeristen. Dertig jaar geleden waren wij hier ook en ontmoetten toen een heel bijzondere man die obscene uitsnijdingen maakte in de stam van de bomen voor het Gouvernement Paleis. We hebben de man toen uitgebreid gesproken en zelfs op de film gezet. Later isDhr. A. Alberto een beroemd kunstenaar geworden en in 2020 overleden. We hebben de bewuste bomen weer gevonden en de kunstwerken waren nog intact. Volgende maand wordt er een speciale tentoonstelling aan hem besteed hier op Curaçao. Jammer genoeg zijn wij dan alweer vertrokken.

Na een nostalgische wandeling van Pontjes-brug naar floating-market ploften we neer op een terras aan het water waar we Jan de Hoop ontmoetten. Hij viel me op omdat hij hetzelfde vrolijke, geruite, netjes gestreken overhemd aan had als Hein. Jan verzorgt hier “presentatie lessen” voor mensen van de Curaçaose radio en televisie. Ik wilde de mannen samen op de foto zetten maar dat is niet gelukt.

Ook hebben we Selena’s art factory en gallarie bezocht. Selena maakt“Chichi’s”.De Chichi is een stralend en kleurrijk geschilderd, levendig vrouwenfiguur en betekent “grote zus”. De Chichi brengt de familie samen op een liefdevolle en zorgzame manier. Tot vandaag de dag is de Chichi nog steeds het rolmodel in de Caribische gemeenschap. Selena financiert fundamenteel borstkankeronderzoek en dat spreekt mij aan. We kopen een Chichi en die komt in onze beeldengalerij in Appelscha te staan.

Gisteren stond plotseling Bertus bij ons op de stoep. Bertus, oud-collega, vriend en mede inwoner van Appelscha. Bertus en Alie zitten in een hotel pal achter ons. We waren stomverbaasd en s avonds gezellig met elkaar gegeten.