Van Leeuwarden naar Bonaire

Leeuwarden – Bonaire

Al jaren maken wij verslagen van onze buitenlandse reizen en maken daar dan een album van met foto’s en jullie reacties. Nadien kunnen we dan nog lang nagenieten. We sturen jullie ongevraagd onze verhalen op en als je deze niet meer wil ontvangen, geef dan een seintje en halen we je uit de lijst.

Op 13 februari zijn we begonnen aan onze geplande reis. Met pijn in het hart want die nacht ervoor was onze lieve vriend John Bakker overleden. Gelukkig was Hein s ’middags nog bij hem geweest om afscheid van hem te nemen. Wiets wenste ons nog een goede reis en wilde zelfs onze vrolijke verhalen ontvangen.

Tobias heeft ons naar hotel van der Valk bij Schiphol gebracht en tilde onze 2 koffers en 2 tassen en 2 rugzakken met een lichte tred de trappen op het hotel in. Daarna bleek dus dat wij 2 tassen te veel meenamen. Met het omhoog gaan met de lift naar onze hotelkamer bleef één tas al buiten de lift staan en een andere kwam vast te zitten tussen de liftdeuren.

Die avond hebben we onze laatste Nederlandse maaltijd gegeten, Boerenkool, tot dat we onze reis afsluiten met de Surinaamse Roti.

De volgende dag met de shuttlebus naar Schiphol. Business class, snel door de controles en door naar de business lounge en als eerste het vliegtuig in en aan de champagne. We kregen een menukaart om onze dinerwensen door te geven en daarnafilmpje, dutje languit, hapje, glaasje , snackje, wijntje , dutje en dan plotseling landing op Aruba. Iedereen moest met z’n handbagage het vliegtuig verlaten. Ook Hein. Toen we terugkwamen in het vliegtuig om door te reizen naar Bonaire was de trui die Hein achter gelaten had verdwenen.

Half vier nachts , Nederlandse tijd, kwamen we bekaf aan in ons resort “Captain Don Habitat”. Onze juniorsuite viel wat tegen en Hein wilde direct gaan upgraden. We waren te moe en de volgende dag bleek dat dat de suite prima was. Vrij uitzicht over de oceaan en Klein-Bonaire met een mooi terras uitlopend opgrind naar de zee.

‘Avonds gingen we eten bij het restaurant Rum Runners van het resort. Het restaurant is gebouwd op allemaal terrasjes en stoepjes. Op elk verhoginkje staat een tafeltje en stoeltjes. We kregen een tafeltje toegewezen en namen plaats. Een stoelpoot van Hein schoot over het richeltje heen en Hein lazerde achterover over de kop drie terrassen naar beneden en bleef liggen. Een grote zwarte ober probeerde Hein overeind te hijsen maar het leek of Hein een zware hersenschudding, een heup en schouder en knie gebroken had. De man bleef hijsen en zette Hein op een stoel. Toen werd Hein boos, heel boos. Zo boos over de gevaarlijke situatie van het tafeltje en de stoeltjes. Zoo boos, dat ik wist dat het allemaal wel meeviel. Met een ontwrichte schouder, een blauwe heup en een schaafwond zijn we ergens anders gaan zitten en heerlijk gegeten. Toen de ober later kwam afruimen gooide hij het overgebleven broodje met een grote boog in zee. “for my friends” zei hij en wees in het water. We zagen enorme vissen van wel anderhalve meter lang vechten om mijn broodje.

Bonaire 18 feb. 2024